บทนำของการสูญหายของระบบระเบียบกลาง

ประเทศตลาดเกิดใหม่ ที่เป็นประเทศพัฒนาหรือประเทศที่มีเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลง ควรเลือกใช้นโยบายอัตราแลกเปลี่ยนแบบไหน และควรเรียนรู้บทเรียนจากวิกฤตการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ซึ่งกลายเป็นประเด็นในการอภิปรายทางวิชาการอย่างกว้างขวาง ขณะนี้ การอภิปรายนี้เน้นไปที่การสูญหายของระบบระเบียบกลาง ความเห็นทางทฤษฎีกล่าวถึงระบบอัตราแลกเปลี่ยนที่ต้นทุนมีสองขั้ว - ระบบเงินตราประจำและสหภาพเงินตรา และระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัวที่มีการแทรกแซงเพียงเล็กน้อยเพียงเท่านั้น ระบบอัตราแลกเปลี่ยนทั้งสองแบบนี้ถือเป็นระบบที่มีความยั่งยืนเพียงอย่างเดียว ระบบอัตราแลกเปลี่ยนที่อยู่ในระหว่างกลาง เช่น ระบบตรึงอัตราแลกเปลี่ยนที่สามารถปรับได้ ไม่มีความน่าเชื่อถือในการใช้อย่างน้อยสำหรับประเทศที่กำลังพัฒนา ระบบอัตราแลกเปลี่ยนกลางกำลังหายไปหรือได้หายไปแล้ว

การวิเคราะห์การสูญหายของระเบียบกลาง

การวิเคราะห์นี้กล่าวว่า ในกรณีที่มีการเคลื่อนย้ายทุนอย่างรวดเร็ว ข้อตกลงของรัฐบาลในเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนจะอ่อนลงอย่างมาก ระบบตรึงอัตราแลกเปลี่ยนแบบอ่อนมีแนวโน้มที่จะไม่ยั่งยืน เหตุผลหลักในการสนับสนุนระบบอัตราแลกเปลี่ยนกลางมีสามประการ

ทางเลือกสามทาง

การอธิบายระบบอัตราแลกเปลี่ยนกลางเริ่มต้นจากโมเดลฟลามิง-มอนเดลแบบดั้งเดิม Summers ระบุว่าการที่ทุกรัฐมีการเคลื่อนย้ายทุนอย่างอิสระ การมีนโยบายการเงินที่เป็นอิสระ และการรักษาอัตราแลกเปลี่ยนคงที่เรียกว่า “ทางเลือกสามทาง” บ่งบอกว่าประเทศหนึ่งสามารถเลือกได้เพียงสองในสามเป้าหมาย ในช่วงที่การเคลื่อนย้ายทุนเร็วกลายเป็นสมมติฐาน การเลือกของประเทศหนึ่งจะติดอยู่ในการเลือกเพียงสองกรณีเท่านั้น นโยบายการเงินที่เป็นอิสระ และระบบอัตราแลกเปลี่ยนลอยตัว; หรือการละทิ้งอิสระของนโยบายการเงินและเลือกใช้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ ซึ่งทำให้รัฐบาลมีตัวเลือกเฉพาะสองขั้วแห่งระเบียบอัตราแลกเปลี่ยน

การสะสมหนี้ที่เกินขนาดโดยธนาคารและบริษัท

Eichengreen เคยอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตามสมมติฐานเกี่ยวกับมุมกลมว่า ระบบตรึงอัตราแลกเปลี่ยนจะทำให้ธนาคารและบริษัทประเมินความเสี่ยงของค่าเงินที่ลดลงหรือล้มละลายต่ำเกินไป ดังนั้นจะมีการถือครองหนี้เงินตราต่างประเทศโดยไม่ชำระจ่ายเกินจึงทำให้เกิดความเสี่ยงที่จะล้มละลายเมื่อเงินตราท้องถิ่นลดลง

ความเฉื่อยของนโยบาย

การตีความอีกอย่างหนึ่งของระบบอัตราแลกเปลี่ยนกลางคือรัฐบาลมีแนวโน้มที่จะดำเนินนโยบายอย่างเฉื่อย เมื่อรัฐบาลพบปัญหาในเวลาที่ดำเนินการตรึงอัตราแลกเปลี่ยนมักใช้เวลาในการปรับการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนออกไปยาวนานจากเหตุผลทางการเมือง การรอให้มีการสะสมของปัญหาจนกระทั่งจำเป็นต้องปรับแก้ไขมักจะเป็นเวลาที่สายไปแล้วและทำให้เกิดความสูญเสียอย่างมาก

ข้อจำกัดในการรับรองและการตรวจสอบ

คำอธิบายดังกล่าวเกี่ยวกับระบบอัตราแลกเปลี่ยนกลางขาดความน่าเชื่อถือ นักวิชาการบางคนเริ่มใช้การตรวจสอบ (Verifiability) เพื่อสร้างพื้นฐานทางทฤษฎีสำหรับการสูญหายของระบบกลาง อัตราแลกเปลี่ยนกลางนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาล เพื่อทำให้การแลกเปลี่ยนสามารถขึ้นอยู่กับช่วงหนึ่ง หรือสองในกรณีที่ใหญ่และเล็ก

การตั้งอัตราแลกเปลี่ยนที่รัฐบาลสนใจ

Yi Gang และ Tang Xian สร้างแบบจำลองการเลือกอัตราแลกเปลี่ยนในกรณีที่มีการนำโดยรัฐบาล ผลการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าพารามิเตอร์หลักที่กำหนดการเลือกอัตราแลกเปลี่ยนนี้มีความสัมพันธ์โดยตรงกับมาตรฐานของเขตเงินตราที่เหมาะสมและมีความไม่แน่นอนในเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนที่มั่นคง