โมเดลการปรับสมดุลพอร์ตโฟลิโอคืออะไร

โมเดลการปรับสมดุลพอร์ตโฟลิโอถูกเสนอครั้งแรกโดยนักเศรษฐศาสตร์ชาวอเมริกัน บรันสัน (W. Branson) ในปี 1975 ต่อมามีการศึกษาเพิ่มเติมโดยนักวิจัยอย่างอัลเลน (Allen) คอลลี่ (Kolly) และเคเน็น (Kenen) รวมถึงโดนบูช (Dornbusch) ด้วย

สมมติฐานและการปรับสมดุลของตลาด

โมเดลนี้ได้ผ่อนคลายสมมติฐานเกี่ยวกับความสามารถในการแทนที่ของสินทรัพย์ในโมเดลเงิน โดยพิจารณาว่าสินทรัพย์แต่ละประเภทไม่ได้มีความสามารถในการทดแทนกันอย่างสมบูรณ์ และอย่างน้อยก็มีความแตกต่างในผลตอบแทนของสินทรัพย์ นักลงทุนที่มีเหตุผลจะจัดสรรความมั่งคั่งของตนไปยังสินทรัพย์ที่เลือกตามแนวทางความเสี่ยงและผลตอบแทน ซึ่งจะก่อให้เกิดพอร์ตโฟลิโอที่ดีที่สุด

การปรับสมดุลในตลาดการเงิน

เมื่อพอร์ตโฟลิโอไปถึงสถานะที่มั่นคง ตลาดการเงินทั้งภายในประเทศและต่างประเทศก็จะถึงจุดสมดุล และอัตราแลกเปลี่ยนจะถูกกำหนดตามนั้น เมื่อมีปัจจัยต่างๆ เช่น ความชอบในการถือสินทรัพย์ ความแตกต่างของอัตราดอกเบี้ยในและนอกประเทศ ค่าคาดหวังในอนาคตของสกุลเงิน การเงินภายในประเทศและต่างประเทศเกิดการเปลี่ยนแปลง นักลงทุนจะทำการปรับพอร์ตโฟลิโอ ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการซื้อขายสกุลเงินท้องถิ่นและต่างประเทศจำนวนมากและทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในอัตราแลกเปลี่ยนในระยะสั้น

การแยกประเภทความมั่งคั่ง

โมเดลการปรับสมดุลพอร์ตโฟลิโอแบ่งความมั่งคั่งที่ถือครองโดยภาคเอกชนของประเทศออกเป็นสามส่วน: เงิน (M), พันธบัตรท้องถิ่น (F) และพันธบัตรต่างประเทศ (F*) เมื่อถึงจุดสมดุลในตลาดสินทรัพย์แต่ละประเภท จะมีข้อมูลดังนี้:

W = M + F + S * F*

จากนั้นอีควอเลนซ์เหล่านี้จะเป็นไปตาม:

F = F(i, i*)W

M = M(i, i*)W

S * F* = F * (i, i*)W

โดยที่ S หมายถึงอัตราแลกเปลี่ยนและ i เป็นอัตราดอกเบี้ยในประเทศและต่างประเทศ

ผลกระทบต่ออัตราแลกเปลี่ยน

ตามโมเดลการปรับสมดุลพอร์ตโฟลิโอ เมื่อปริมาณการเสนอสินทรัพย์คงที่ การปรับความต้องการสินทรัพย์ที่แตกต่างกันจะนำไปสู่สมดุลในตลาดสินทรัพย์ต่างๆ และช่วยกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนสมดุล เช่น:

• ถ้าหน่วยงานการเงินซื้อพันธบัตรในตลาดเปิด ปริมาณเงินจะเพิ่มขึ้น ราคาพันธบัตรท้องถิ่นจะสูงขึ้น ความต้องการสินทรัพย์ต่างประเทศจะเพิ่มขึ้น อัตราดอกเบี้ยในประเทศจะลดลง และอัตราแลกเปลี่ยนจะสูงขึ้น (เงินท้องถิ่นเสื่อมค่า);
• จัดการขยายอุปทานพันธบัตรท้องถิ่น อาจมีผลกระทบที่ไม่แน่นอนต่ออัตราแลกเปลี่ยน;
• การเพิ่มอุปทานพันธบัตรต่างประเทศสามารถทำให้เกิดการเสนอสินค้าล้นตลาดและส่งผลให้อัตราแลกเปลี่ยนลดลง (เงินท้องถิ่นแข็งค่า).

บริบทของโมเดลการปรับสมดุลพอร์ตโฟลิโอ

โมเดลเงินมีพื้นฐานจากสมมติฐานว่าทรัพย์สินในท้องถิ่นและต่างประเทศ (รวมทั้งสินทรัพย์ที่ไม่ใช่เงินสด) สามารถแทนที่กันได้อย่างสมบูรณ์ นักลงทุนถือว่าตนมีความไม่ไวต่อความเสี่ยง แต่ในความเป็นจริงการที่ทรัพย์สินแต่ละประเภทมีความแตกต่างในระดับสภาพคล่องภาษี ความเสี่ยงในการผิดชำระหนี้ และความเสี่ยงทางการเมืองได้แสดงให้เห็นว่าสินทรัพย์ที่ไม่ใช่เงินไม่ได้แสดงถึงความสามารถในการแทนที่กันอย่างสมบูรณ์

บทวิจารณ์ของโมเดล

โมเดลการปรับสมดุลพอร์ตโฟลิโอได้มีการพัฒนาทฤษฎีการกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญ โดยมีการเปลี่ยนวิธีศึกษาที่สำคัญมากขึ้น เช่น การวิเคราะห์สมดุลทั่วไปแทนที่การวิเคราะห์สมดุลเฉพาะกลุ่ม

แต่ก็มีข้อจำกัดเช่นกัน ซึ่งคือสมมติฐานหลายอย่างที่เข้มงวดเกินไป เช่น ตลาดการเงินพัฒนาสูง ไม่มีการควบคุมการแลกเปลี่ยนเงินตรา และการเคลื่อนไหวของทุนระดับสูง